ദൈവത്തെപ്പോലെന്നൊരാളെപ്പോൽ

വേദനകൊണ്ട് പിഞ്ഞിയ 

ജീവിതം തുന്നിയെടുക്കുന്ന 

കേവല നിസ്സഹായതയിലേയ്ക്ക്, 

പൊൻ വെളിച്ചം വിതറും

താരകങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തി

കുളിരിന്‍റെ മഞ്ഞു മടക്കുകൾ പുതച്ച്,

കന്യകയുടെ ഉദരച്ചൂടറിഞ്ഞ് 

തുവരമണ്ണിൽ പിറവിയെടുത്ത് 

ആദിയനാദി പാപങ്ങളുടെ 

രക്ഷകനായവനെ സ്വസ്തി,

സുഷുപ്തിയുടെ വേരുകളി-

ലാണ്ടൊരു വിത്തിന്‍റെ തളിർ 

നാവുകൊണ്ട് ഒറ്റിൻ 

"മദ"വീഞ്ഞു നുണഞ്ഞ്, 

ഇലഞരമ്പിനാൽ ഒറ്റപ്പെട്ട ഓർമ്മ-

യുടെ ചില്ലകൾ കൊണ്ടുതന്നെയൊരു

മരക്കുരിശിൻ കൂട് ഇരിപ്പിടമായ് 

ദേഹത്തോട് ചേർത്തവനെ,

തിരു ശരീരമിന്നും അതിരുക-

ളില്ലാത്ത അജ്ഞതയുടെ കറുത്ത 

വീഥികളിൽ നിരന്തരം കുരിശി-

ലേറ്റപ്പെട്ടുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു,

ലോകരക്ഷക്കായ് 

കന്യകയുടെ വിശുദ്ധിയിൽ 

തിരുപ്പിറവിയെടുത്തവനെ,

വിശക്കുന്ന വഴികളിൽ 

ഇനിയുമിനിയും രുചിയുടെ 

അപ്പവും വീഞ്ഞുമാവുക,

ഇരുൾനോവിന്‍റെ കനൽ 

വഴികളിൽ അണയാത്ത നക്ഷത്ര 

വെളിച്ചം തെളിയിക്കുക, 

ഉപേക്ഷിച്ചനാഥമാക്കപ്പെട്ട-

യിടങ്ങളിൽ ഇനിയുമിനിയും 

പുൽക്കൂടിന്നാശ്രയം തീർക്കുക, 

ദൈവത്തെപ്പോലെന്നൊരാളെ-

പ്പോൽ വീണ്ടും വീണ്ടും നന്മയുടെ 

ദൈവപുത്രനായ് പിറക്കുക.